τα ρεστα μου

Το πολλαπλό σου είδωλο

Στίχοι: Αργύρης Μπακιρτζής
Μουσική: Αργύρης Μπακιρτζής

Από συνέντευξη του Αργύρη Μπακιρτζή:

«Το τραγούδι μιλά για το σπίτι μου στην 7ης Μεραρχίας, ένα από τα τέσσερα που έχω αλλάξει σε 27 χρόνια στην Καβάλα. Ο στίχος "...το πολλαπλό σου είδωλο, στα κρύσταλλα κοιτάζω" αναφέρεται στα κρύσταλλα με κατακόρυφες λωρίδες, που πολλαπλασιάζουν τις σκιές, της εξώπορτας του διαμερίσματος. Ακόμη χρησιμοποίησα λέξεις και εκφράσεις που είχε πει εκείνη: "θέλεις, θέλω πάντα, έχεις κέφι, έχω πάντα, έλα απόψε, μην περάσεις, μωρό μου, δε θέλω, μην έρθεις, δεν έχω κέφι, μην έρθεις, ίσως έρθω, μην περάσεις, μωρό μου". Με το στίχο "συχνάζεις στο Μικρό Καφέ κι εγώ στη Μυροβόλο" γίνεται μια αντιπαράθεση ανάμεσα στα δυο αυτά στέκια της Καβάλας. Το Μικρό Καφέ ήταν, κατά κάποιο τρόπο, πιο σινιέ, κι εκεί σύχναζαν κυριλέ, της πλάκας κυριλέ, τύποι, ενώ οι θαμώνες της Μυροβόλου ήταν, θα έλεγα, πιο αδέσμευτοι μέχρι οριακά φρικιά. Το τραγούδι περιγράφει επακριβώς αληθινές καταστάσεις. Ο στίχος "στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά" αναφέρεται στο παλιό μπαράκι του Σαλαβάτη στη Βενιζέλου, το Vanitas, στο οποίο πήγαινα κάπου-κάπου (ένα από τα ελάχιστα μαγαζιά της Καβάλας, στα οποία σύχναζα).»

Σχόλιο στο stixoi.info:

«Η ΜΥΡΟΒΟΛΟΣ ΑΝΟΙΞΙΣ ήταν (και είναι) ένα καφε-ζαχαροπλαστείο, πολύ λαικό σήμερα. Κάποτε υπήρξε το πολυτελέστερο μαγαζί της Καβάλας και ήταν το κέντρο της τότε νεολαίας (1978-83).
Αλλα τότε στην είσοδο της πόλης αρχισαν να ξεφυτρώνουν οι πρώτες μοντέρνες καφετέριες-μπαρ (με πρώτο και καλύτερο 'ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΑΦΕ" όπου τραβηξαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα όλη την νεολαία, με αποτέλεσμα τα μαγαζιά των ψαράδικων να κλείσουν σχεδόν όλα.
Όλα;; όχι !! Ένα μαγαζί αντιστάθηκε και αντιστέκεται ακόμη και σήμερα στα σημεία των καιρών. (Αυτό για τους FUN του Asterix).
'Η ΜΥΡΟΒΟΛΟΣ ΑΝΟΙΞΙΣ" της Καβάλας. Ή η σκέτη "ΜΥΡΟΒΟΛΟΣ" της νεολαίας!! Aλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες. Όμως δεν έκλεισε και διατήρησε το παλιομοδίτικο ονομά της.
Αυτο άδραξε και ο Αργύρης, που σαν γνήσιος ποιητής και άνθρωπος της τέχνης δεν ήταν δυνατόν, να του ξεφύγει ένα τέτοιο θέμα!
Περιγράφει λοιπόν τους δυο αντίθετους κόσμους.
Τον έναν τον μοντέρνο που κινείται στους ρυθμούς της εποχής και τον ακολουθούν σχεδόν όλοι δεμένοι με κλωστές απο τις μύτες πίσω απο μοντέρνα γκομενάκια και ο άλλος,,,,,,ο παλιομοδίτικος ο γερασμένος, μα ο γνήσιος, ο λαικός, ο ωραίος, ο ρομαντικός, ο δύσκολος.»

----------

Οι φωτογραφίες είναι από την πόλη της Καβάλας.

Ἡ γνωστὴ ξύλινη γλῶσσα…
Τρέχα καὶ γύρευε ἕνα πρᾶγμα…
Μόνοι τους τὰ λέν, μόνοι τους τὰ ἀντιλαμβάνονται…

Ἐπὶ πλέον βέβαια ὅλο αὐτό, σὰν τρόπος ὁμιλίας καὶ σκέψεως, προεξοφλεῖ μία καριέρα δίχως ὅρια…
Συνεπῶς;

Ὅλοι οἱ πιστοὶ ἄς προσέλθουν!

Φιλονόη. 

πηγή: μήνυμα

πρώτη δημοσίευσις 18 Νοεμβρίου 2012

πηγη

Υπό διωγμόν και το ελεύθερο κάμπινγκ και όσοι τολμούν μπορεί να βρεθούν να χρωστούν στην Εφορία. Ο νέος εχθρός της Πολιτείας γι' αυτό το καλοκαίρι είναι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές.

 Σκηνικό τρόμου στα κάμπινγκ

Επαναφέροντας τα στερεότυπα της δεκαετίας του '70 περί «αλητοτουριστών», η κυβέρνηση κυνηγά ανελέητα τους ελεύθερους κατασκηνωτές, επιβάλλει πρόστιμα που μετακυλίονται στην Εφορία (!) και εξοργίζει δημάρχους περιοχών που ζουν από τον τουρισμό

Απόλυτα προσηλωμένες στα συντηρητικά στερεότυπα της δεκαετίας του '70, που αντιμετώπιζαν τους ελεύθερους κατασκηνωτές ως «αλητοτουρίστες», οι αστυνομικές αρχές επιδεικνύουν υπερβάλλοντα ζήλο και καταδιώκουν με συστηματικές επιχειρήσεις-σκούπα τους πολίτες που επιλέγουν αυτόν τον τρόπο διακοπών.

Από τις Κυκλάδες μέχρι την Κρήτη, τη Χαλκιδική και την Εύβοια, ήδη έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες συλλήψεις. Οι επιχειρήσεις σιγοντάρονται από μία σημαντική αλλαγή. Το διοικητικό πρόστιμο των 174 ευρώ, με διάταξη που συμπεριλήφθηκε στο νομοσχέδιο για τον τουρισμό, διπλασιάστηκε (300 ευρώ) και πέρασε στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.

αφιερωμένο στους reporters και στα ζόρια του επαγγέλματος

ΟΙ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΕΠΙΒΗΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΣΙΔΗΡΑΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΕ ΝΤΑΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΗΣ ΣΤΕΡΦΑΣ ΨΥΧΗΣ

Αφιερωμένον
εις μνήμην
Κυριάκου Σιμοπούλου


1. Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΙΩΠΗ

Αυτή την περίοδο στόχευα να σιωπήσω και να στραφώ προς μια προσπάθεια ενδοσκοπήσεως.

 Στα χρονάκια που λειτουργεί αυτή η σελίδα εθίχθησαν από εμένα, καθώς και τίς καλές μου συνεργάτιδες και συνεργάτες, όλους αυτούς δηλαδή που με τον ένα ή άλλο τρόπο συνδράμουν εδώ, μια σειρά θέματα, τα οποία πλέον συνθέτουν ένα πλέγμα προβληματικής. Αναμφιβόλως, αυτά διέπονται από κάποια μη ευκαταφρόνητο συνοχή, χωρίς όμως ακόμη να έχουν αποκτήσει μια συγκεριμένα δομημένη και λειτουργική μορφή. Εκτιμώ, ότι η ύφανση έχει ολοκληρωθεί και ότι ωρίμασε η ώρα να ραφεί το κοστουμάκι.

Εφόσον ισχύει ο ισχυρισμός, ότι καθοριστική ροπή σε αυτήν την πορεία δεν ήταν καποιο είδος φιλαρέσκειας, έπεται, ότι αποσκοπούμε στο ρούχο, όχι για να το αμπαρώσουμε σε κάποια καρνταρόμπα, αλλά για να μπορέσουμε να συμμετέχουμε σε συνθήκες πλήρους αξιοπρέπειας στον γάμο τού Καραγκιόζη.

Έστω κι αν αποστερηθήκαμε το προνόμιο τής σκηνής, δεδομένου ότι το δρώμενον είναι αδύνατον να παύσει, με ήπια χαρά αποδεχθήκαμε τον μπερντέ. Δεν μας πτοεί ότι καταντήσαμε σκιές, εφὀσον η χάρις τού κοπιδιού επεξεργάζεται το χαρτόνι μας, κάνοντάς μας διάτρητους, ώστε να διέρχεται από μέσα μας φως, συμβάλλοντας να σχηματίζεται απροκάλυπτα η καμπούρα και το μακρύ χέρι μας ενώπιον τού φιλοθεάμονος κοινού.

Κάποτε η πολιτεία κατέβαλε τα θεωρικά. Αυτή την φορά γνωρίζουμε όμως, ότι για τα σπασμένα θα πληρώσουμε οι ίδιοι. Δεν μας ενδιαφέρει ποιος συνέγραψε την συγκεκριμένη παράσταση. Μας αρκεί, ότι όλοι οι λαϊκοί δημιουργοί παραστάσεων τού μπερντέ - όπως εξ'άλλου διατείνεται και η σύγχρονη θεωρητική φυσική - μετά την τρίτη φράση θα καλέσουν τον Ήρωα να αναφωνήσει: "Έρε γλέντια!".

Όσο κι αν συμπιέσουν τήν λύρα τού Ομήρου, αυτή θα σκάσει πάλι μπροστά τους με τα ξυλαράκια στα χέρια τού Σπαθάρη. Ο αγώνας τού Πολυμήχανου απέκτησε πλέον ένα απλούστερο παρονομαστή. Όμως όσο πιο απλό γίνεται κάτι, τόσο πιο ζωτική καθίσταται η κρίσιμη πορεία του. Και τόσο περισσότερο η αφαίρεση τού προσδίδει τότε άμεσα Θείο περιεχόμενο, αναγοντάς το όχι στο περιούσιο, αλλά στην ίδια την ουσία της Μονάδος. Διότι ο αγώνας για την φασουλάδα είναι ιερός. Αυτήν την φορά ο Ήρως εκλήθη να κατισχύσει επί τεράτων και να αντεπεξέλθει  ακραίων δοκιμασιών, όχι για να γευθεί το νόστιμον ήμαρ, αλλά για να καταφέρει να φέρει το βράδυ στην παράγκα μισή κουραμάνα, ώστε να αποτρέψει την λιμοκτονία τής φαμελιάς. Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν, ότι η κυρία Αγλαΐα προσέφερε από το πικρό υστέρημα κάποιες φέτες άρτου και σε αυτούς που διέμεναν κάτω από την τέντα στο προσκείμενο ρέμα, αποδεικνύοντας, ότι η απόδωση τού ονόματός της δεν ήτο προϊόν ειρωνείας. Τοιουτοτρόπως καθίσταται κατανοητόν, ότι ο συζυγός της, έστω κι αν δεν είναι τραγικός ήρως, δεν είναι όμως και κωμικός. Πρόκειται για μια ευγενή φιγούρα, αντάξια "των παιδιών με τα πρισμένα πόδια που τούς έλεγαν αλήτες", στην φάση προλειάνσεως τού σανιδώματος, πριν αυτό "υποχωρήσει από την πίεση την μεγάλη τού ήλιου". Διότι ειδικόν βάρος ανάλογον με αυτό αυτό τού Ηλίου δυναται να διαθέτει μόνον μια Σκια, η οποία εκδεδυμένη παν έτερον, διέσωσε ως κυτταρική μνήμη την πεμτουσία της.

Πριν από κάποια χρόνια έτυχε να κάνω μια παράσταση Καραγκιόζη σε κάποιο παιδικό σταθμό. Πριν ξεκινήσω με πλησίασε ένας των νηπιαγωγών για να με προειδοποιήσει λέγοντας:

- Φίλε πρόσεξε τι θα κάνεις εδώ στην συνέχεια, γιατί είμαι καταγκιοζολόγος.

Τότε τού απάντησα:

- Εσύ μπορεί να είσαι καραγκιοζολόγος, εγώ όμως είμαι μια ζωή Καραγκιόζης.