Διάβασα τὰ ὅσα ἔγραψε ὁ Σπανουδάκης καὶ τὸν ἐθαύμασα ἀκόμη μίαν φορὰ γιὰ τὴν καθαρότητα τῆς σκέψεῶς του καὶ τὴν ἠθική του… Ἀλλά…
Ἀλλὰ ἐπικαλεῖται τὸ ὄνομα τῆς δημοκρατίας, μὴ συνειδητοποιῶντας πὼς ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἔχουμε εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς τάχα μου δημοκρατίας, ἐντὸς τῆς ὁποίας διαβιοῦμε ἐδῶ καὶ κάποες, ἀρκετὲς πλέον, δεκαετίες.
Ναί, τὸ 4% μᾶς κυβερνᾶ. Ναί, τὸ 3% καθορίζει τοὺς νόμους μας. Ναί, τὸ 0,0000001% ἀποφασίζει γιὰ τὰ ὅσα θὰ συμβοῦν στὸν πλανήτη. Ἀλλά μέ ποιό ὅπλο; Μέ ποιόν μοχλό; Μέ ποιόν τρόπο μᾶς ἔχουν πείσῃ ἤ μᾶς ἔχουν «πείσῃ» ἤ σκέτο μᾶς ἔχουν ἐπιβάλῃ τίς ὀρέξεις τους; Μήπως μέ τήν δημοκρατία;
Πάντα ἔτσι ἦταν. Ἁπλῶς κάποτε κρατοῦσαν κάποιοι τὰ προσχήματα.
Ἀκόμη καὶ οἱ Κωλέττης-Μαυροκορδάτος, πρὸ κειμένου νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸν Καποδίστρια, τὴν δημοκρατία ἐπικαλοῦντο. Ὅταν τὸν ξεφορτώθηκαν τὸ βούλωσαν. Ὅταν ὅμως ἦλθε ὁ Ὄθων τὸ ξαναθυμήθηκαν.
Κι ἐμεῖς; Ποιά δημοκρατία ἀποκτήσαμε ἀπό τότε;
Δυστυχῶς, ἡ λέξις δημοκρατία, ποὺ τόσο συχνὰ ὅλοι μας παπαγαλίζουμε, σὰν καραμελίτσα, ἐδῶ καὶ δεκαετίες, εἶναι ἡ ἀπόδειξις αὐτοῦ ποὺ ἔπρεπε νὰ μὴν εἴμαστε.
Ἔχουμε ἐκπαιδευθῇ ἀπὸ ἕνα ἀποτυχημένο σύστημα καὶ τὴν μοναδική του στόχευσι ὄχι μόνον δὲν τὴν ἀμφισβητοῦμε, ἀλλὰ τὴν ἐπικροτοῦμε.
«Δημοκρατία» σοῦ λέει ὁ πολιτικός. «Δημοκρατία» σοῦ λέει κι ὁ πολίτης. «Δημοκρατία» σοῦ λέν κι ὅλοι αὐτοί, μεγάλοι ἤ μικροί, δημοσιοκάφροι ἤ τραπεζῖτες, παλαιονεοταξῖτες ἤ νήπια.
Μά καλά; Ἔχουμε φθάσῃ στό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ κι ἀκόμη δέν μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε τά πασιφανῆ; Εἶναι δυνατόν νά εἶναι καλό κάτι καί γιά αὐτούς πού ἐλέγχουν ἀλλά κυρίως γιά αὐτούς πού ἐλέγχονται; Τί δέν ἔχουμε ἀντιληφθῇ;
Ὄχι καλοί μου… Ὄχι. Ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς δημοκρατίας εἴμαστε δημιουργήματα. Διότι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἔχουμε εἶναι ἡ δημοκρατία.
Δὲν μᾶς ἀρέσει.
Δὲν ἀρέσει οὔτε στὸν Σπανουδάκη. Οὔτε σὲ ἐμέναν. Οὔτε σὲ κάποιον ἄλλον διότι πονάει.
Ἀν τὶ ὅμως νὰ στραφοῦμε στὴν ῥίζα τοῦ κακοῦ, στὴν καρδιά του, ἀκόμη ξεφλουδίζουμε τὸ κρεμμύδι…
Ἀν τὶ νὰ δοῦμε τὸ τὶ εἶναι πίσω ἀπὸ τὶς φλοῦδες, καὶ νὰ ἀναγνωρίσουμε τὰ ὅπλα τους, ὥς ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν ὕπαρξί μας, ἐμεῖς παραμένουμε στὸ νὰ βλέπουμε τὸ πῶς μεταχειρίζονται αὐτὰ τὰ ὅπλα. Ὄχι στὸ ποιὰ εἶναι. Στὸ πῶς τὰ χρησιμοποιοῦν…
Ὄχι λοιπόν.
Ἡ ἀρχὴ τοῦ κακοῦ εἶναι αὐτὸ ποὺ λέγεται «δημοκρατία». Ἰδίως γιὰ λαούς, σὰν τὸν δικό μας, ποὺ τοὺς κρατοῦν συνειδητῶς κι ἐσκεμμένως στὴν ἀπαιδευσιά, πρὸ κειμένου ἡ τάχα μου δημοκρατία νὰ χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ χειραγωγῇ καταλλήλως τοὺς ὄχλους.
Διότι ναί, ὄχλος εἴμαστε… Ἄνευρος, ἄσκεφτος, ἄβουλος ὄχλος… Κι αὐτοὶ τὸ ξέρουν.
Γιὰ τὴν ὥρα λοιπὸν κάνουν κάποιες «ἐκπτώσεις δημοκρατίας» μοιράζοντας ἐλπίδες γιὰ τὸ ὑποτιθέμενον προσωρινὸν τῆς ἐξουσίας τους. Στὴν πραγματικότητα ὅμως πρόκειται γιὰ τὴν ἴδια συμμορία ποὺ κυβερνᾶ μὲ τὸν ἴδιον πάντα τρόπο, ἐδῶ κι αἰῶνες τὸν πλανήτη καὶ μόνον της στόχο ἔχει τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῶν πληθυσμῶν. Τὰ πρόσωπα ἀλλάζουν. Ὄχι οἱ ἀρχές τους.
Ἄς μὴν μᾶς κακοφαίνεται λοιπόν. Ἔχουμε ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ζητήσαμε.
Τὰ ἀποτελέσματα τῆς δημοκρατίας.
Φιλονόη.
Μέ όσο πιό απλά λόγια μπορώ, θα απαντήσω σέ όσους με ρωτάτε περί πολιτικής, δημοκρατίας, πολιτισμού καί πιά η σημερινή στάση-θέση μου.
Αρχίζω με τά αρνητικά. Ουδέποτε υπήρξα, σοσιαλιστής, αριστερός, προοδευτικός καί τα τοιαύτα. Στήν πραγματικότητα από το 74′ πού γύρισα στήν Ελλάδα, αυτοί ακριβώς ήταν καί είναι ακόμη, που με πολέμησαν με λύσσα. Καί βέβαια, όχι μόνον εμένα. Και πολλούς άλλους, πού ή εξαφανίστηκαν, ή τελικά συμβιβάστηκαν.
Στόν τομέα τού “πολιτισμού” τελικά, βρίσκονται οι πιό εμπαθείς και διαπλεκόμενοι, άνθρωποι. Αν κάποτε άνοιγε ο φάκελος πολιτισμός, χορηγίες, διαπλοκή, φακελάκια, ημέτεροι κλπ, θα έκανε την λίστα Λαγκάρντ ή όποια άλλη, να ωχριά. Γιατί εδώ πρόκειται υποτίθεται, για “πνευματικούς “ανθρώπους. Ίσως κάποτε γράψω, γιά όσα με τα μάτια μου είδα καί έπαθα, από ανθρώπους πού τήν ταυτότητα τους, σάς έδωσα παραπάνω.
Αλλά μάλλον βαρυέμαι, γιατί έχω έργο να κάνω καί γιατί τίς πληγές μου
καί τίς κακίες, τίς ακουμπάω με αγάπη πάντα, στα χέρια του Θεού.
Εκείνος και ξέρει καί μπορεί, Εγώ πάλι, όχι.
Δέν γράφω μουσική, μόνο για να με ακούτε. Γράφω κυρίως, για τό μετά. Για τά παιδιά σας, όταν είναι η ώρα τους, για τα εγγόνια σας κλπ
Γιά τότε, πού το πραγματικά αληθινό, θα λάμψει και τό ψεύτικο, θα πάει στήν φυσική του θέση. Τήν οριστική λήθη.
Όταν οι σημερνοί συνθέτες, τραγουδιστές και οι δημοσιογράφοι υπερασπιστές τους, δεν θα υπάρχουν πιά, να ελέγχουν ασφυκτικά, τά καλλιτεχνικά πράγματα.
Σέβομαι για να αναφέρω μόνον λίγους, τόν Σεφέρη, τόν Ελύτη, την Λαμπέτη, τόν Χόρν καί βέβαια τον Χατζιδάκη και τόν Παπαθανασίου. Όχι μόνο για το έργο τους, αλλά και γιά την στάση τους.
Δέν θεωρώ ότι πιά έχουμε πραγματική Δημοκρατία. Σέ ποιά δημοκρατία θα ήταν αντιπρόεδρος τής κυβερνήσεως, ο αρχηγός ενός κόμματος τού 4-5 %
καί θα διώριζε καί υπουργούς. Καί σε ποιά δημοκρατία, ένα κόμμα τού 10-15%, δέν “δικαιούται δια να ομιλεί” και υβρίζεται καθημερινά από όλους, χωρίς να τού δίνεται βήμα, να απαντήσει. Συμφωνείς η όχι μαζί του.
Ποιά δημοκρατία τό διδάσκει αυτό; Απαντήστε μου συνταγματολόγοι καί λοιποί προοδευτικοί ιστορικοί.
Δέν θεωρώ επίσης, ότι έχουμε πιά κόματα. Κομμάτια διεφθαρμένων ελλήνων, ναί. Απίστευτους αριβίστες, σκληρούς καί αυστηρούς (μέ τούς άλλους πάντα, ποτέ με τον εαυτό τους) πολιτικούς, ναί. Διαπλοκή άρρωστη πού υγειώς όμως, ελέγχει και μεγαλουργεί ακόμα και επί όλων των κυβερνήσεων, ναί. Γερμανούς καί άλλους ξένους πού μάς διατάζουν, μάς υποτιμούν καί μας καταστρέφουν, ναι. Ποιός όμως τούς δίνει, τό κλειδί της πόλης; Οι πολιτικοί μας, καί μάλιστα, εν ονόματι μας. Είναι αλήθεια βέβαια ότι πιά, η πλειονότητα τών Ελλήνων, ειναι πάσχουσα.
Δεν είναι η φτώχεια, το μόνο, κακό πού μάς βρήκε. Άλωστε ούτε φτωχοί, ούτε αμόρφωτοι, ήσαν καί είναι όσοι κατέστρεψαν την Ελλάδα. Πλουσιότατοι και μορφωμένοι, όλοι τους.
Τό ότι είμαι κομμένος, αποκλεισμένος και τα τοιαύτα είναι ψέμματα.
Εγώ, ονομαστικά καί όταν κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει, απέκλεισα καί έκανα εχθρούς μου, το όλον Πασόκ, τους Σημίτη, Παπανδρέου και Βενιζέλο, μιλώντας καθαρά, ονομαστικά καί ανοιχτά, εναντίον τους. Εξ’ ίσου καθαρά, μίλησα για το αίσχος Λαμπράκη καί Μεγάρου, αλλά καί Μπόμπολα καί Mega. Επίσης για την απίστευτη διαπλοκή καί έλεγχο πού ασκούν τα αριστερά-σοσιαλιστικά κόμματα στόν “πολιτισμό” μας. Ξέρετε πολλούς καλλιτέχνες, πανεπιστημιακούς και άλλους πού να μήν κλείνουν το ρήμα αριστερός, προοδευτικός κλπ, σε ολους τούς τόνους και τις υποκλίσεις;
Όλα όσα ανωτέρω είπα, τι με κάνουν; δεξιό, φασίστα, βασιλικό, χουντικό; Αυτά είναι μερικά μόνον,από τα ονόματα που κατά καιρούς, μου αποδώσαν.
Ακούστε λοιπόν κι’ αυτο. Τό “δεξιό” κόμμα τής ΝΔ, είναι για μένα το πιό αποκρουστικό. Δεν υπάρχουν πιο πολιτιστικά και πολιτικά, δειλοί άνθρωποι. Θαυμάζουν καί υποστηρίζουν ότι τους φτύνει καί ταλαιπωρούν και περιθοροποιούν, ότι τούς βοηθάει, η τούς βλέπει με αγάπη. Έχουν τό σύνδρομο, τής πόρνης. Θέλουν δυστυχώς, τον νταβατζή τους. Καί τόν βρήκαν επιτέλους, στό πρόσωπο του Βενιζέλου, τής Γεννηματά καί των υπολοίπων “μαυρισμένων” προσφάτως απο τούς Έλληνες, πολιτικών. Εύχομαι σέ όλους τους, καλές εισπράξεις, καλή διαπλοκή, καλά ψέμματα πρός όλους τούς Έλληνες καί καλές και βαθύτατες υποκλίσεις, πρός τούς ξένους. Νά επιτέλους και μια ευχή πρός πολιτικούς, πού έχω την υποψία πώς θα πιάσει! Ελπίζω, τα όσα σας είπα, να απάντησαν, στίς περισσότερες ερωτήσεις σας. Αν συμφωνείτε μαζί μου, νάναι ευλογημένο, αν διαφωνείτε, νάναι ακόμη πιό ευλογημένο!
– Έχω και μία επισήμανση, πρός τους πολιτικάντηδες που κατακλύζουν τα κανάλια καί τούς δημοσιογράφους, πού εντολοδόχοι της εκάστοτε διαπλοκής τους, τους καλούν, για να τούς φέρουν δήθεν με τίς παιδαριώδεις και προσυνεννοημένες ερωτήσεις τους, σε δύσκολη θέση, Όχι καλοί μου κύριοι. Πολιτική, δεν είναι, η τέχνη τού εφικτού. Είναι αντιθέτως, η τέχνη τού ανέφικτου! Μήν ακυρώνετε με τα μυαλά σας πού δεν χωρούν την καθαρή σκέψη, όσα η χώρα αυτή, με θυσίες, παλληκάρια καί αίμα, αιώνες τώρα, απέδειξε. Αν εσείς δεν έχετε τα απαιτούμενα “μπίπ”, κάντε ενός λεπτού σιγή, για την σημερινή, κατάντια σας.
Σταμάτης Σπανουδάκης
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου