Αὐτὸ τὸ ἄρθρον τὸ ἔψαχνα γιὰ καιρό, ἀλλὰ μετὰ τὸ ξέχασα.
Σήμερα ὅμως, ἀφορμῆς δοθείσης ἀπὸ τὶς σαχλαμᾶρες αὐτῶν ποὺ δροῦν μέσα στὰ ὑπουργεῖα ἀπαιδείας, καθῶς καὶ ἀπὸ τὶς ἀδιαφορίες τῶν «δασκάλων» γιὰ τὸ τὶ πραγματικὰ διαπράττουν εἰς βάρος τῶν παιδιῶν μας, ἀπεφάσισα νὰ ἐπιμείνω.
Κι ἔτσι τώρα σᾶς τὸ παρουσιάζω.
Στόχος μου εἶναι νὰ κατανοήσουμε τὴν χρησιμότητα τῶν γραμμάτων κι ὄχι νὰ ἀδιαφορήσουμε γιὰ ἀκόμη μίαν φορά.
Δυστυχῶς, οἱ ἀδαεῖς καὶ οἱ …Μῆτσοι, εἶναι πάρα πολλοί.
Ἀλλὰ εἶναι στὸ χέρι μας νὰ ἐνημερώσουμε ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρους.
Ἀφορᾷ στὴν πνευματικὴ ὑγεία τῶν παιδιῶν μας, καθῶς καὶ ὅλων τῶν γενεῶν ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν.
Δυστυχῶς, οἱ ἀδαεῖς καὶ οἱ …Μῆτσοι, εἶναι πάρα πολλοί.
Ἀλλὰ εἶναι στὸ χέρι μας νὰ ἐνημερώσουμε ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρους.
Ἀφορᾷ στὴν πνευματικὴ ὑγεία τῶν παιδιῶν μας, καθῶς καὶ ὅλων τῶν γενεῶν ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν.
Φιλονόη.
Τα ελληνικά είναι τραγούδι
Πρέπει να σας πω ότι δεν ήμουν πάντοτε υπέρ των τόνων. Τούς θεωρούσα διακοσμητικά στολίδια, κατάλοιπα άλλων εποχών, που δεν χρειάζονται πια. Και καθώς δεν ήμουν ποτέ καλός στην ορθογραφία, το μονοτονικό με διευκόλυνε.