0
μια γαλήνη που ξεριζώνει από την ψυχή τα στοιχεία δυσαρμονίας και σύγκρουσης;
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα χρειάζεται να κατανοήσουμε τα χαρακτηριστικά της φιλοσοφίας που οδήγησαν τους Στωικούς να προσπαθούν να βασίσουν την Ηθική τους στο ιδεώδες του σοφού , του ανθρώπου δηλ. που είναι ενάρετος ώστε να μπορεί να γίνει ευτυχισμένος. Ο απώτερος, λοιπόν, σκοπός τους είναι η ευτυχία και η αντιμετώπιση των ευτυχισμένων και των άσχημων στιγμών της ζωής με μέτρο και ηρεμία.
Η κοσμική θεότητα ήταν για κείνους το « Πυρ», ο λόγος των όσων υπάρχουν και δίνει νόημα σε όσα υπάρχουν και συμβαίνουν, τα οποία έχουν μια Αναγκαιότητα και μια αναπόφευκτη Σκοπιμότητα. Αυτές οι αρχές, που από άλλους φιλοσόφους ονομάζονται Πρόνοια και Μοίρα, αποτελούν βασικό νόμο του σύμπαντος. Τα πάντα συνδέονται έτσι ώστε το καθένα είναι το αποτέλεσμα μιας αιτίας (αιτιοκρατία). Υπάρχει η Ανάγκη που κινεί τα πράγματα, που κινεί τον κόσμο και η σκοπιμότητα εμποδίζει οποιαδήποτε πορεία πέρα από την προκαθορισμένη. Αποδέχονται το κακό που υπάρχει μέσα στον κόσμο, σαν ένα παιδαγωγικό ηθικό επιχείρημα, που μας οδηγεί να συνειδητοποιήσουμε το καλό και να φτάσουμε σ' αυτό. Ο άνθρωπος οδηγούμενος από την πίστη του, τίθεται στη διάθεση της Πρόνοιας με την βεβαιότητα ότι όλα όσα θα συμβούν θα είναι πάντα τα καλύτερα.
Κάποιος, πολύ επιφανειακά, θα μπορούσε να θεωρήσει την στωική αταραξία σαν μοιρολατρία. Για τους στωικούς, ο άνθρωπος μοιάζει με γλύπτη και είναι για την ζωή του ότι ο γλύπτης για το υλικό του.
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα χρειάζεται να κατανοήσουμε τα χαρακτηριστικά της φιλοσοφίας που οδήγησαν τους Στωικούς να προσπαθούν να βασίσουν την Ηθική τους στο ιδεώδες του σοφού , του ανθρώπου δηλ. που είναι ενάρετος ώστε να μπορεί να γίνει ευτυχισμένος. Ο απώτερος, λοιπόν, σκοπός τους είναι η ευτυχία και η αντιμετώπιση των ευτυχισμένων και των άσχημων στιγμών της ζωής με μέτρο και ηρεμία.
Η κοσμική θεότητα ήταν για κείνους το « Πυρ», ο λόγος των όσων υπάρχουν και δίνει νόημα σε όσα υπάρχουν και συμβαίνουν, τα οποία έχουν μια Αναγκαιότητα και μια αναπόφευκτη Σκοπιμότητα. Αυτές οι αρχές, που από άλλους φιλοσόφους ονομάζονται Πρόνοια και Μοίρα, αποτελούν βασικό νόμο του σύμπαντος. Τα πάντα συνδέονται έτσι ώστε το καθένα είναι το αποτέλεσμα μιας αιτίας (αιτιοκρατία). Υπάρχει η Ανάγκη που κινεί τα πράγματα, που κινεί τον κόσμο και η σκοπιμότητα εμποδίζει οποιαδήποτε πορεία πέρα από την προκαθορισμένη. Αποδέχονται το κακό που υπάρχει μέσα στον κόσμο, σαν ένα παιδαγωγικό ηθικό επιχείρημα, που μας οδηγεί να συνειδητοποιήσουμε το καλό και να φτάσουμε σ' αυτό. Ο άνθρωπος οδηγούμενος από την πίστη του, τίθεται στη διάθεση της Πρόνοιας με την βεβαιότητα ότι όλα όσα θα συμβούν θα είναι πάντα τα καλύτερα.
Κάποιος, πολύ επιφανειακά, θα μπορούσε να θεωρήσει την στωική αταραξία σαν μοιρολατρία. Για τους στωικούς, ο άνθρωπος μοιάζει με γλύπτη και είναι για την ζωή του ότι ο γλύπτης για το υλικό του.