Ο Δημώναξ καταγόταν από την Κύπρο, από οικογένεια επιφανή και πλούσια. Παράτησε όμως τα πλούτη του για να γίνει φιλόσοφος. Αλλά περιφρονήσας ταύτα και ποθήσας αγαθά ευγενέστερα, επεδόθην εις φιλοσοφία. Εγώ νομίζω πως πήγε στην Αθήνα να σπουδάσει και δεν είχε ποτέ τα εισητήρια να επιστρέψει στην Κύπρο. Ετσι οι Αθηναίοι κέρδισαν σε σοφία. Σπούδασε την φιλοσοφία του Αγαθοβούλου, του Δημητρίου και του πολύ γνωστού Επικτήτου. Υπήρξε δε ο βίος του ευθύς και τα ήθη του αγνά και ανεπίληπτα και διά τους άλλους ήταν υπόδειγμα ο χαρακτήρας του και η ειλικρίνεια των φιλοσοφικών του αρχών. Δεν περιορίσθηκε σε ένα είδος φιλοσοφίας, αλλά αναμίξας διάφορα δεν εφαίνετο ποιο απ΄ όλα προτιμούσε. Φαίνεται όμως ότι κάπως περισσότερο απέκλινε προς την Σωκρατική φιλοσοφία, μολονότι από το ντύσιμο και την απλότητα του φαινόταν να μιμείται τον κυνικό Διογένη, χωρίς όμως να κάνει παράξενα πράγματα για να θαυμάζεται και να κινεί την περιέργεια. Ζούσε όπως όλοι, και συναναστρεφόταν τους πάντες με αφέλεια, χωρίς την ελαχίστη έπαρση.
Διά την κατηγορία ότι δεν προσέφερε ποτέ θυσία στην Αθηνά είπε: μη απορείτε, ω Ανδρες Αθηναίοι, εάν δεν της προσέφερα θυσίαν έως τώρα, διότι δεν έχει ανάγκην από τας θυσίας μου. Διά δε την άλλη κατηγορία, την περί των μυστηρίων, είπεν ότι δεν ηθέλησε να μυηθεί σε αυτά σκεπτόμενος ότι, αν μεν εις τα μυστήρια εγίνοντο πράξεις κακαί, δεν θα ηδύνατο να ας αποσιωπήση εις τους αμύητους, αλλά θα τους απέτρεπε από αυτά. Εάν δεν ήσαν καλά, θα τ΄ αποκάλυπτε σε όλους λόγο φιλανθρωπίας. Ώστε οι Αθηναίοι ενώ είχα ετοιμαστεί να τον λιθοβολήσουν, κατεπαύθησαν αμέσως και διετέθησαν συπαθώς προς αυτόν.
Παραθέτω ανέκδοτα του Δημώνακτα, όπως τα μετέφερε ο Λουκιανός. Η μετάφραση από τα αρχαία είναι του αείμνηστου συγγραφέα του Πατούχα, του Βιανίτη Ιωάννου Κονδυλάκη. Από το πρώτο κείμενο για την ευτυχία μάλιστα έχει πάρει ο Νίκος Καζαντζάκης το ρητό του, δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος.
Διά την κατηγορία ότι δεν προσέφερε ποτέ θυσία στην Αθηνά είπε: μη απορείτε, ω Ανδρες Αθηναίοι, εάν δεν της προσέφερα θυσίαν έως τώρα, διότι δεν έχει ανάγκην από τας θυσίας μου. Διά δε την άλλη κατηγορία, την περί των μυστηρίων, είπεν ότι δεν ηθέλησε να μυηθεί σε αυτά σκεπτόμενος ότι, αν μεν εις τα μυστήρια εγίνοντο πράξεις κακαί, δεν θα ηδύνατο να ας αποσιωπήση εις τους αμύητους, αλλά θα τους απέτρεπε από αυτά. Εάν δεν ήσαν καλά, θα τ΄ αποκάλυπτε σε όλους λόγο φιλανθρωπίας. Ώστε οι Αθηναίοι ενώ είχα ετοιμαστεί να τον λιθοβολήσουν, κατεπαύθησαν αμέσως και διετέθησαν συπαθώς προς αυτόν.
Παραθέτω ανέκδοτα του Δημώνακτα, όπως τα μετέφερε ο Λουκιανός. Η μετάφραση από τα αρχαία είναι του αείμνηστου συγγραφέα του Πατούχα, του Βιανίτη Ιωάννου Κονδυλάκη. Από το πρώτο κείμενο για την ευτυχία μάλιστα έχει πάρει ο Νίκος Καζαντζάκης το ρητό του, δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος.